พยานหลักฐานที่ใช้ยืนยันต่อศาลว่าคู่สมรสกับชู้มีความสัมพันธ์ในทำนองชู้สาวกันจริง เช่น
1.รูปการสนทนาระหว่างชู้กับคู่สมรสผ่านแอปพลิเคชัน เช่น Line, Facebook
2.รูปถ่าย วิดีโอ ที่แสดงให้เห็นว่าชู้กับคู่สมรสมีความสัมพันธ์กัน
3.หลักฐานการเดินไปสถานที่ต่าง ๆ ของคู่สมรสกับชู้ เช่น ใบเสร็จค่าที่พักโรงแรมต่าง ๆ
4.หลักฐานการซื้อทรัพย์สินให้กันระหว่างชู้กับคู่สมรส เช่น ที่ดิน บ้าน รถ
5.คลิปเสียงการสนทนา
6.สูติบัตรหรือทะเบียนบ้านของเด็ก กรณีที่ชู้และคู่สมรสมีบุตรด้วยกัน
7.รายการเคลื่อนไหวทางบัญชี กรณีที่มีการโอนเงินให้ใช้
8.รูปถ่ายของชู้ในสถานที่ของคู่สมรส หรือรูปถ่ายติดทรัพย์สินของคู่สมรส
9.พยานบุคคลที่รู้เห็นการเป็นชู้
ซึ่งผู้ซึ่งถูกโต้แย้งสิทธิสามารถฟ้องร้องเรียกค่าชดเชยได้ตามกฎหมาย หลักเกณฑ์พอสังเขปที่ศาลนำมาวินิจฉัยกำหนดค่าทดแทนในคดีฟ้องชู้มีดังนี้
1.ฐานะทางสังคม หากคู่สมรสหรือชู้มีฐานะทางสังคมสูง เป็นที่รู้จักกว้างขวาง ก็มีโอกาสที่จะกำหนดค่าทดแทนสูงตามไปด้วย
2.อาชีพ หากคู่สมรสหรือชู้มีอาชีพที่เป็นที่ยอมรับของสังคม การมีชู้ย่อมเป็นเรื่องร้ายแรง เป็นปัจจัยที่ทำให้ศาลกำหนดค่าทดแทนสูง
3.บุตร กรณีที่มีคู่สมรสมีบุตรด้วยกัน ศาลมีโอกาสกำหนดค่าทดแทนสูงกว่าคู่สมรสที่ไม่มีบุตรด้วยกัน เพราะการเป็นชู้ย่อมทำให้บุตรได้รับผลกระทบด้านจิตใจ และขาดการดูแลเอาใจใส่จากฝ่ายที่มีชู้
4.ระยะเวลาแต่งงาน ยิ่งนานค่าทดแทนยิ่งสูง
5.ระยะเวลาที่เป็นชู้ หากเป็นชู้กันระยะเวลาไม่นาน ศาลอาจกำหนดค่าทดแทนต่ำ เพราะความเสียหายที่เกิดขึ้นภายในครอบครัวยังไม่มากนัก
6.การฟ้องหย่า หากมีการฟ้องหย่าร่วมด้วย และได้รับส่วนแบ่งทรัพย์สิน ศาลอาจกำหนดค่าทดแทนต่ำ เพราะเห็นว่าฝ่ายโจทก์ได้ทรัพย์สินไปส่วนหนึ่งแล้ว
7.พฤติการณ์สำนึกผิด หากมีการสำนึกผิด และหยุดความสัมพันธ์ทันที ศาลย่อมกำหนดค่าทดแทนให้ต่ำลง
